Sensor en storytelling: vijf voorbeelden
Hoe maak je een betekenisverhaal met wearable technology en sensordata? Dat was de belangrijkste uitdaging voor 25 studenten van het Fontys Future MediaLab. Zij werkten -in samenwerking met Telegraaf Media Groep- aan vijf ‘sensor journalism’ demo’s. Een overzicht met leermomenten.
De studenten van de minor Media, Minds and Matters werden behoorlijk in het diepe gegooid. Met enkel een richtlijn voor het verhaal (‘het moet betekenisvol zijn’) en wat suggesties voor sensoren, waren ze vrij in het kiezen voor een onderwerp en aanpak. Enige duidelijke restrictie was de tijd: binnen acht dagen moest de running demo draaien.
De studenten van dit project komen uit verschillende disciplines: ICT, Journalistiek, Communicatie en Sporteconomie. Door de bundeling van deze kennis, ontstonden een aantal zeer interessante projecten.
Project 1: Het individuele verhaal van een wielrenner
Deze groep richtte zich op het ‘minder saai maken’ van een lange wielerwedstrijd. Ze ontwierpen hiervoor een second screen applicatie die de kijker de mogelijkheid biedt om een individuele renner te volgen. Met hulp van hartslagmeters, GPS trackers en een GoPro camera, kunnen kijkers zien hoe renners zich voelen, waar ze zich precies bevinden en wat op dat moment hun uitzicht is. Daarnaast integreerde deze groep verschillende mogelijkheden om renners te vergelijken. Hoe ver is de ene renner van de andere vandaan? Welke renner kent de grootste versnelling? Zie de projectvideo:
Project 2: De emotie van een darter
De groep Breinkrakers was gefascineerd door gedachtes. Wat gaat er om in het hoofd van een darter tijdens een wedstrijd? Raakt hij uit balans als hij slecht gooit? Helpt luide aanmoediging vanuit het publiek? Om dit te meten maakte de groep gebruik van de Epoc, een neuro sensor die de emoties meet van een mens. Als resultaat presenteerden zij een second screen applicatie, die real time informatie geeft over hoe de speler zich voelt. De groep ziet ook mogelijkheden om de data later te gebruiken voor een sportverslag achteraf. De projectvideo:
Project 3: De impact van een tackle in rugby
Hoe voelt het als je als rugby speler flink omver wordt geduwd? Dit wilden de studenten van de groep Hi-Tackle in beeld brengen. Ze maakten hiervoor gebruik van een impact meter. In hun experiment bij de Haagse Rugby Club (HRC) droeg de speler daarnaast een GoPro. In hun second screen applicatie kunnen fans een rubyspeler volgen op het veld en de laatste stand bekijken. Bij een klap, krijgt de kijker te zien hoe hard deze was. Ze laten dit zien met grappige visualisaties. De projectvideo:
Project 4 en 5: de emotie van de voetbal supporter
Twee groepen namen niet de sporter als uitgangspunt, maar juist het publiek. Hoe beleeft de supporter een wedstrijd? Wat zijn voor hem of haar de belangrijkste momenten uit een wedstrijd?
De Databazen bedachten hiervoor de applicatie ‘juich jezelf het stadion in’. Met hulp van een Kinect en sensoren die je lichamelijke staat meten, bepaalt de applicatie je persoonlijke juichfactor. Als een supporter erg enthousiast is, kan zijn beeld via een stream automatisch in het stadion worden getoond.
De groep Sympulse wekte vanuit dezelfde gedachte, maar met een andere oplossing. Zij ontwierpen een armband, die de emotie van de supporter in het stadion meet. Op basis van deze data kan de supporter na de wedstrijd een persoonlijk wedstrijdverslag ontvangen.
Leermomenten en verdere ontwikkeling
Tijdens dit project was er voldoende ruimte om ‘wat aan te knoeien.’ Zo ontdekten we wat wel werkt en wat niet. We maakten gebruik van verschillende soorten sensoren: simpele, gratis apps op de mobiele telefoon, hardware met vaste software en open sensoren als Arduino’s. Iedere sensor had zo zijn voor- en nadelen, waarbij de Arduino’s er goed uit kwamen, omdat de data van deze hardware makkelijker te verwerken is. Het voordeel van het gebruik van een Epoc of gratis app, is dat deze direct resultaat op levert. Daarnaast leerden we wat wel en niet geschikte indicatoren zijn van een emotie. Zo bleek de waarde van de hartslag als meting voor emotie onbetrouwbaar. Hierdoor moesten de studenten op zoek naar andere indicatoren.
De leermomenten gebruiken we voor de verdere ontwikkeling van een sensor demo die we met hulp van het Stimuleringsfonds van de Journalistiek en in samenwerking met TMG verder ontwerpen. Hierbij komen weer hele andere zaken aan de orde. Als we verder gaan in de sporthoek, ontstaan nieuwe vraagstukken. Willen sporters wel data delen uit sensoren? Of zijn deze technieken voornamelijk interessant voor amateursporters die zich zelf willen volgen?
Daarnaast zoeken we naar toepassingen buiten de sport. Bijvoorbeeld het gebruik van sensordata als luchtkwaliteit, decibellen, waterkwaliteit. Hoe kunnen we hier een betekenisvol verhaal mee maken? To be continued.
Meer informatie over het onderzoek van ons lectoraat vind je hier.
